Υπάρχει περίπτωση κάποια πάθηση της μητέρας να «περάσει» αργότερα και στην κόρη; Μήπως για να έχουμε την υγειά μας πρέπει γνωρίζουμε το ιστορικό της μητέρας μας, ώστε να μην πάθουμε κάποια στιγμή τις ίδιες ασθένειες μ’ αυτήν;Η σύγχρονη ιατρική απαντάει «ναι»! Καθώς οι επιστήμονες αγωνίζονται επί σειρά ετών να βρουν το κλειδί του γενετικού κώδικα μέσα από έρευνες και μελέτες, διαπιστώνουν στην πορεία ότι όλο και περισσότερα προβλήματα που αφορούν την υγεία μας μπορεί να είναι κληρονομικά: από ασήμαντα χαρακτηριστικά και ακίνδυνες παθήσεις έως πολύ βαριές ασθένειες. Ορισμένοι, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν πως τουλάχιστον εκατό παθήσεις μπορεί να έχουν γενετική προδιάθεση! Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα να «μοιράζεστε» με τη μητέρα σας πολύ περισσότερες ομοιότητες από τα καστανά μαλλιά, τα καλλίγραμμα πόδια ή ένα ζευγάρι πράσινα μάτια – ομοιότητες όχι και τόσο ευχάριστες όσο θα φανταζόσασταν…
Πόσο χρήσιμο μπορεί να φανεί σε μια γυναίκα το ιατρικό ιστορικό της μητέρας της;
Το ιατρικό ιστορικό της μητέρας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραβλέπεται. Μερικές φορές η συμβολή του είναι πολύτιμη για την εξέλιξη της υγείας της κόρης, καθώς της παρέχει σημαντικές πληροφορίες που είναι πολύ δύσκολο και χρονοβόρο να αποκτηθούν.
Τι ρόλο παίζει ο σωματικός τύπος της μητέρας; Αν είναι υπέρβαρη, μπορεί αυτό να κληρονομηθεί και στην κόρη της;Πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι υπάρχει γενετική επιβάρυνση όσον αφορά το ποσοστό λίπους του σώματος. Αυτό σημαίνει ότι ο ρυθμός αύξησης του βάρους της μητέρας στη διάρκεια της ζωής της μπορεί να είναι παρόμοιος και στην κόρη της.Για παράδειγμα, αν μια μητέρα πήρε ξαφνικά 5-6 κιλά γύρω στα 35 της χρόνια, είναι πολύ πιθανό αντίστοιχη αύξηση βάρους να παρουσιάσει και η κόρη της όταν φτάσει στην ίδια ηλικία.Μπορεί, βέβαια, να παίζουν ρόλο και περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως για παράδειγμα το είδος της διατροφής ή ο τρόπος ζωής κάθε γυναίκας. Πάντως, αν η μητέρα σας έχει λίγο περισσότερο βάρος από το κανονικό, η συμβουλή μου είναι να προσέχετε τι τρώτε, πόσο τρώτε, πώς το τρώτε, καθώς και να ασκείστε τακτικά.
Ο θυρεοειδής, πού συνήθως σχετίζεται και με το σωματικό βάρος, είναι κληρονομικός;
Μέχρι σήμερα δεν είναι πλήρως γνωστό σε ποιο βαθμό κληρονομείται η συγκεκριμένη ασθένεια, συχνά όμως διαγιγνώσκεται και στη μάνα και στην κόρη.
Πάντως εάν η μητέρα έχει είτε υποθυρεοειδισμό είτε υπερθυρεοειδισμό, καλό είναι να γίνεται έλεγχος και στην κόρη, σε διαστήματα που βεβαίως θα καθορίσει ο ειδικός γιατρός.
Κι αν η μητέρα έχει αυξημένο σάκχαρο ή διαβήτη;
Ότι ο διαβήτης μεταβιβάζεται κληρονομικά είναι δεδομένο, αν και όπως φάνηκε από έρευνα που έγινε στην Αμερική σε δείγμα οκτώ εκατομμυρίων γυναικών οι οποίες έπασχαν από εφηβικό διαβήτη, μόνο το ένα τρίτο γνώριζε ότι η ασθένεια οφειλόταν σε κληρονομική προδιάθεση.
Η παχυσαρκία αυξάνει επίσης τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη. Στην περίπτωση αυτή, συμβουλεύουμε να γίνεται ποιοτικός έλεγχος του βάρους και, κυρίως, να αποφεύγεται η καθιστική ζωή. Ακόμη, αν το βάρος σας κατά τη γέννηση ήταν πάνω από τέσσερα κιλά, καλό θα είναι να κάνετε σχετικά συχνά «έλεγχο ανοχής γλυκόζης».
Επιπλέον, εάν η μητέρα σας είχε παρουσιάσει κατά την κύηση τον λεγόμενο «διαβήτη της εγκυμοσύνης», τότε είναι πάρα πολύ πιθανό να παρουσιάσετε κι εσείς το ίδιο πρόβλημα.
Η εγκυμοσύνη και ο τοκετός της μητέρας μπορεί να λειτουργήσουν ως «δείκτες» για τη μελλοντική εγκυμοσύνη της κόρης;
Δεν είναι κατ’ ανάγκην κληρονομικά όλα τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσει μια γυναίκα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού. Όμως πάρα πολλά είναι, όπως για παράδειγμα οι κιρσοί των φλεβών. Για να τους αποφύγει μια έγκυος γυναίκα, καλό θα είναι να προμηθευτεί τα ειδικά για την περίπτωση καλσόν, να φροντίζει να σηκώνει τα πόδια ψηλά για τουλάχιστον μία έως δύο ώρες κάθε μεσημέρι, να περπατά όσο περισσότερο μπορεί και να γυμνάζεται ελαφρά. Κληρονομικά μπορεί να είναι και τα σημάδια της εγκυμοσύνης στην κοιλιά και τους μαστούς, όπως και το πρήξιμο των ποδιών. Αυτό συμβαίνει επειδή το λεπτό δέρμα και τα κυκλοφορικά προβλήματα «περνάνε» από τη μάνα στην κόρη. Επιπλέον, ο τρόπος τοκετού της μητέρας μπορεί να είναι ενδεικτικός του τι μπορεί να περιμένει και την κόρη της.
Για παράδειγμα, αν ο τοκετός της μητέρας είχε καθυστερήσει, μπορεί και ο τοκετός της κόρης να πάρει λίγο περισσότερο χρόνο. Και αν ο τοκετός της μητέρας ήταν ιδιαίτερα επώδυνος, τότε καλό είναι η κόρη να ξεκινήσει σχεδόν από την αρχή της εγκυμοσύνης τις ειδικές αεροβικές ασκήσεις, από 20 λεπτά τη φορά, τρεις ημέρες την εβδομάδα. Να αποφεύγει, επίσης, μεγάλα διαστήματα ορθοστασίας.
Το πρόβλημα της ενδομητρίωσης «περνάει» από μητέρα σε κόρη;
Εάν η μητέρα σας είχε παρουσιάσει ενδομητρίωση, έχετε 7% πιθανότητες να πάθετε κι εσείς το ίδιο. Εάν όχι, ο κίνδυνος μειώνεται στο 2 με 3%.
Σε όλες τις περιπτώσεις, πάντως, η ενδομητρίωση προκαλεί τις λεγόμενες «σοκολατοειδείς κύστες», δηλαδή κύστες στις ωοθήκες μεγαλύτερες από είκοσι χιλιοστά, που περιέχουν αίμα αντί για ορώδες υγρό και που είναι δυνατόν να προκαλούν και πόνο κατά την περίοδο.
Η ενδομητρίωση ίσως μπορεί να ενοχοποιηθεί και για υπογονιμότητα σε μερικές περιπτώσεις…
Πόσο σημαντικό είναι το πότε σταμάτησε η περίοδος της μητέρας;
Είναι υπολογίσιμος παράγοντας, καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η εμμηνόπαυση να έρθει σε παρόμοια ηλικία και στην κόρη.
Βέβαια, αυτό δεν ισχύει απόλυτα. Αν, ας πούμε, η μητέρα κάπνιζε και η κόρη όχι, τότε μπορεί η δική της εμμηνόπαυση να καθυστερήσει, γιατί το κάπνισμα μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία.
Επίσης κληρονομικά είναι και ορισμένα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιάζονται στην εμμηνόπαυση, όπως οι εξάψεις, η νυχτερινή εφίδρωση και η αϋπνία, τα οποία σχετίζονται με τη λειτουργία των γυναικείων ορμονών.
Κατά την εμμηνόπαυση παρουσιάζονται, συνήθως, και τα πρώτα συμπτώματα οστεοπόρωση. Είναι και η οστεοπόρωση κληρονομική;
Πολλοί παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη οστεοπόρωσης είναι κληρονομικοί, όπως η πρόωρη εμμηνόπαυση ή τα λεπτά κόκαλα.
Έχει διαπιστωθεί, εξάλλου, ότι εάν ένα μέλος της οικογένειας υποφέρει από οστεοπόρωση, υπάρχει 50% πιθανότητα να εμφανίσει το ίδιο κι ένα δεύτερο μέλος στην οικογένεια.
Οπότε, αν η μητέρα σας έχει οστεοπόρωση, η τακτική άσκηση, η υψηλή σε ασβέστιο και βιταμίνη D διατροφή (γάλα, ορισμένα δημητριακά, χυμοί), το περπάτημα και η διακοπή του καπνίσματος θα επιτρέψουν εγκαίρως στον γιατρό να σας βοηθήσει.
Κάτι που φοβίζει αρκετές γυναίκες στην περίοδο της εμμηνόπαυσης είναι η πιθανότητα εμφάνισης ελαφρός μορφής ακράτειας. Η κατάσταση αυτή οφείλεται κυρίως σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως το αν η γυναίκα σηκώνει πολλά βάρη, ενώ εξαρτάται και από τον τρόπο ζωής της. Παρ’ όλα αυτά, η πρόωρη εμμηνόπαυση ή κάποιοι ορμονικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τον έλεγχο της ουροδόχου κύστης.
Ένα άλλο θέμα που απασχολεί πολλές γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι οι ημικρανίες και οι κεφαλαλγίες. Είναι κι αυτές κληρονομικές;
Δυστυχώς, πολύ συχνά, η κόρη θα υποφέρει από τους ίδιους πονοκεφάλους από τους οποίους υποφέρει και η μητέρα της. Σύμφωνα με την έρευνα που προανέφερα, έχει αποδειχθεί ότι είκοσι έξι εκατομμύρια Αμερικανίδες υποφέρουν από ημικρανίες και, από αυτές, οι 70 στις 90 τις κληρονόμησαν από τις μητέρες τους. Οι πονοκέφαλοι συνήθως κληρονομούνται στα θηλυκά μέλη της οικογένειας, με αποτέλεσμα να υποφέρουν τριπλάσιες γυναίκες παρά άνδρες. Κι αυτό γιατί στην παθογένεια του πονοκεφάλου παίζουν μεγάλο ρόλο οι γυναικείες ορμόνες, τα οιστρογόνα. Χρήσιμο είναι, λοιπόν, να ρωτήσετε τη μητέρα σας αν οι πονοκέφαλοί της άρχιζαν αμέσως πριν ή αμέσως μετά την περίοδο. Πολύ πιθανόν να έχετε κληρονομήσει τη δική της ορμονική λειτουργία.
Και κάτι που αφορά την εξωτερική εμφάνιση: Η πρόωρη γήρανση στο δέρμα είναι κληρονομικό χαρακτηριστικό;
Οι ρυτίδες στο πρόσωπο αυξάνονται από την έκθεση στον ήλιο και από το κάπνισμα.
Όμως, η εμφάνιση της μητέρας μπορεί να παίξει αρκετά σημαντικό ρόλο και στην εξέλιξη των ρυτίδων στο δέρμα της κόρης.
Αυτό σημαίνει ότι αν από την εφηβεία σας και μετά παρουσιάζετε αυξημένη ευαισθησία στην έκθεση στον ήλιο, τότε είναι σίγουρο ότι στην ηλικία της μητέρας σας το δέρμα σας θα φαίνεται πιο «κουρασμένο».
Το Παρόν
Δημοσίευση σχολίου